همسرم پیامی از گروهی وایبری را می‌خواند و توضیح می‌دهد از سوء استفاده‌های شخصی آدم‌ها از کلام بزرگان، برای توجیه رفتارهای خودشان خوشش نمی‌آید. توی صورتش که مصمم است، خیره می‌مانم و فکر می‌کنم. وقتی با حرفی موافقت یا مخالفتی نداشته باشم، حرفی نمی‌زنم.
هنوز هم نمی‌دانم. هنوز هم دارم فکر می‌کنم. اگر ما جملاتی از بزرگان که موافق طبع‌مان است را به گوش دیگران برسانیم، سوء استفادهٔ شخصی است؟
- سه شنبه ۱۹ اسفند ۹۳ , ۱۰:۲۶
