آدمی نیستم که از تنهایی ابایی داشته باشم. درونگرا هستم و خلوتم را دوست دارم. اما، تنهایی مالِ این ساعت نیست انگار. نه، تنهایی مالِ این گاهِ شب که به بودنِ تو عادت دارد، نیست. خودت را برسان مرد. خودت را به من برسان و شانه‌های تنهایی‌ام را بتکان؛ تا تمام خستگی‌ات را به آغوش بگیرم...
- چهارشنبه ۳ شهریور ۹۵ , ۲۰:۵۳
