اتاقی برای دو نفر

«اگر می‌خواهی درونت از حسادت آتش نگیرد، تو از اشتیاق و هوس رها شو. جایی که هوس نباشد، حسادت هم نیست». مدتی قبل در جایی، گفتاری از جناب اوشو را می‌خواندم. اما قدرت این جمله برایم به قدری بود که تا امروز، بر اثر هر برخوردی دوباره در ذهنم تداعی می‌شود. چطور است که سرمنشأ همهٔ واکنش‌ها، همیشه درونی‌ست؟

بعدتر نوشت: آفرین بر حسد که چه عدالت پیشه است! پیش از همه، خود ِ حسود  را می‌کُشد. حضرت علی (ع)

برگرفته شده از http://safaeinejad.ir