اتاقی برای دو نفر

یک لبخند هست. یک لبخند پهن و بزرگ که از زیر پوست به روی لبانم می‌نشیند؛ لبخندی موقع همه‌ی امورات خانه، وقتی دست سر زندگی‌ام می‌کشم. تکالیف و وظایف تبدیل به یک لذت خواستنی می‌شوند، یک عبادت، نیایش، یک شکر مکرر که از قلب به زبان می‌رسد. ایمان دارم که این لبخند سرآغاز برکت است. ایمان دارم که اشیاء بی‌جان هم عشق را منعکس می‌کنند. ایمان دارم که خداوند با همه‌ی شکوه، قدرت، رحمت و رأفتی که دارد نگهدار ماست.