تلخی حادثه پلاسکو برای منی که خبر را از زبان شخص دکتر حافظی عزیز (که به نوعی از صاحبان اصلی عزا در جامعه معماری محسوب میشوند) شنیدم، به مراتب بیشتر بود. هنوز وقتی مینویسم: «پلاسکو، این میراث معماری مدرن، فرو نشست» غمی سنگین بر دلم مینشیند... من فکر میکنم پلاسکوی کهنهسال خوب دوام آورد. ۴ ساعت برای تخلیه یک ساختمان بلند زمان خوبیست. اینکه میگویند نردبامهای مناسب که به طبقه ۱۵ام برسد، نداشتیم هم انتقاد بیموردیست. تعریف ساختمان بلند از دیدگاه حریق همین است که « طبقات بالای آن برای ماشینهای آتشنشانی معمولی قابل دسترس نیست». نباید انتظار میداشت پلاسکو با امکانات یک ساختمان ۷ طبقه خاموش شود. آتشسوزی باید از داخل اطفا میشد که متاسفانه ساختمان مجهز نبود. نمیخواهم نقدی بنویسم. اصلاً بر این وسعت گذشت و فداکاری جامعه آتشنشان، نقدی نمیتوان نوشت. اما مدیریت عملیات نباید به پایداری سازه تبداری که ۴ ساعت است در آتش میسوزد مضنون میشد؟ آیا در بین گروه عملیات کسی از متخصصین سازه حضور نداشته است؟ با احتمال فرونشست ساختمان بعد از ۴ ساعت حریق اسکلت فلزی، نباید عزیزان آتشنشان را هم وادار به ترک ساختمان میکردند؟
و قص علی هذا...
به خاطر مظلومیت آتشنشانهایمان سوگواریم و برای صبر خانوادههایشان دست به دعا...
- شنبه ۲ بهمن ۹۵ , ۰۹:۳۹