اتاقی برای دو نفر

جایی برای حرف های امروز، که دیروز و فردا تکرار نمی شوند.

Pray, and let God worry

وقت‌هایی که یادم می‌افتد خواسته و نیازم را باید از خدا بخواهم، نه بنده خدا؛ همان وقت‌هایی‌ست که با همه‌ی وجودم احساس آرامش می‌کنم.

چشم مست یار من میخانه می‌ریزد به هم* یا جام جهانی چشم‌هات

اگر هوادار باشی، یا هواخواه؛ یک لحظه هست که تو، بی‌آنکه ملتفت باشی، با همه‌ٔ شوقی که داری، از خودت به بیرون پرتاب می‌شوی، جایی بالاتر از خودت.
لحظه‌ای سبک، شیرین و خیلی کُند که همه معلقند. اندیشه‌ها باز ایستاده‌اند و کلماتِ ناتمام در میان حنجره‌ها می‌شکنند: «ای... ن... با... ید... گُ... ل...بِ...» دنیا همان‌طور که هست، خوب است.
اگر هوادار باشی یا هواخواه، آن لحظه را می‌شناسی، آن درنگ کمتر از ثانیه، در تمام جام‌های جهانی، که توپ خوب روی پا یا سر جفت‌و جور شده است. که توپ راه دروازه را پیدا کرده است؛ لحظهٔ پرواز شعف در آنی واحد برای بی‌شماری از آدم‌ها با خیال‌های رنگین...

«آن لحظه» را چشمان تو (همیشه) دارد؛
ـ آن درنگ شاد و صادق ـ
که مرا از خودم به در می‌کند...

*فیض‌الله نکویی

با تشکر از دعوت دکتر صفائی نژاد

از حنا و مریم عزیز دعوت می‌کنم...

دریافت قدر

داد او را قابلیت شرط نیست

عاشقت هستم

خدایا خیلی شبان‌وار می‌خواهم نیایشت کنم؛ وقت‌هایی که آسمانت ابری‌ست، یا زمانی که باران می‌باری، صد چندان زیبایی! صد بار بیشتر عاشقم می‌کنی. چه نیکو که خرداد را اردیبهشتی دیگر ساخته‌ای ای نازنین‌ترین دلدار. ای پادشاه آسمان‌ها و زمین. برکت رمضانت را سپاس میزبان سخی و بزرگوارم.

امروز

موضوع؛ امروز، برایم به نتیجه رسیدن نیست. رسیدن به هدف یا موفقیت هم نیست. موضوع من متوقف نشدن است. ناامید نشدن. تلاش مستمر. به فردا فکر نمی‌کنم. هزار عیب هم اگر به این ایده وارد باشد؛ مرا همین که امروزم، گامی جلوتر از دیروز است، خوش می‌آید.


شادمانی در تلاش نهفته است نه در دستیابی به هدف. تلاش تمام و کمال، عین پیروزی است. ماهاتما گاندی

Designed By Erfan Powered by Bayan