و بالاخره یک مسافرت دو روزه حالِ ما دو نفر را اساسی جا آورد. اینقدر خودمان را دود آتش دادیم، و سیب زمینی تنوری و چای زغالی خوردیم، این قدر توی هوای روستا، نفس های عمیقِ بی غبار کشیدیم، و اینقدر خواب شبانه ی زیر کرسی به جانمان مزه کرد که خونِ زندگی دوباره به رگ هایمان دوید؛ آن هم با نشانِ عاشقانه های لذیذ و دلچسب.
- جمعه ۱۵ فروردين ۹۳ , ۱۸:۰۴
