۱. امروز باید مهمان داشته باشم. توی استکان چایی‌ام، چوب بلند چای شناور است. تماشایش می‌کنم و حدس می‌زنم که کیست؟ حدسم هم که معلوم است...
۲. شاید بد نباشد این بار از شروع ناامیدکننده تا لحظهٔ پیروزی‌ام را بنویسم. یعنی درست همان لحظهٔ اولی که از خروجی مترو بیرون آمدم و چشمم به سر و صورت قشنگ و اصلاح کرده‌اش افتاد!
شروعش درست همان‌جا بود. یادم نمی‌آید اولین تکهٔ چرندی که به همسرم انداختم چه بود. ولی معلوم بود که آتش پنجشنبهٔ داغ بدجور به جانم افتاده است. بعدی را او گفت. تکه‌های ما اصولاً حرف‌های چندان بدی هم نیستند، ولی شاید ما آدم‌های حساس‌تری نسبت به دیگران باشیم. هر دو به دل گرفتیم! وقتی رسیدیم خانه‌شان، پدر و مادرش هنوز نرفته بودند. با مامان توی آشپزخانه خوش و بش می‌کردم که همسرم با آن قیافهٔ اخمو و آن شانه‌های به عقب هل داده(وقت‌هایی که دعوا می‌کنیم خیلی تخس می‌شود!) برای کاری از خانه خارج شد. مادرش به من گفت: چِش بود؟ من یک حرف الکی زدم و خندیدیم! ولی دروناً ناراحت شدم که قهرمان(قهر ما) لو رفته بود. مامان درد و دل زیاد داشت. گریه هم کرد. توی بغلم گرفتمش و سعی کردم به جان مهربانش آرامش بدهم. نمی دانم آخرش توانستم؟ تا وقتی که همسرم برگشت. پریدم توی اتاقش و صورتم را به صورتش چسباندم و زیر گوشش گفتم: ببین من معذرت‌خواهی‌تو قبول می‌کنم، تو بیا جلوی مامانت به من نگاهای عشقولانه کن بجا این کارا، که بنده خدا خیالش راحت باشه!(البته هیچ معذرتخواهی‌ای در کار نبود!)
یک ذره‌ای خودش را لوس کرد و گفت یعنی فیلم بازی کنم؟ و من گفتم بنده کم فیلم بازی کردم بخاطر شما؟
ولی بعدتر آمد. و پدر و مادرش کم کم رفتند.
با خروج آنها ما یک دعوای حسابی کردیم که اصلاً معلوم نبود سرش کجاست، شاید همان دم در مترو، یا آنجایی که جلوی مادرش تابلویمان کرد، یا جلوتر که نهارش را قبل از من شروع کرد!!! ولی من به طرز ناباورانه‌ای سکوت کردم و جواب اعتراض‌هایی را که اصلاً محقش نمی‌دانستم ندادم. و او انگار که همهٔ این مدت فقط همین را از من می‌خواسته؛ وقتی بحثمان می‌شود من خیلی باکلاس سکوت کنم! نشان به آن نشان که ۷ بار آمد نازم را کشید و التماس کرد تا تمامش کنم و آشتی باشیم و این شد که ما یک راز دیگر را دربارهٔ این مرد عزیز کشف نمودیم. البته نارضایتی من تا پایان نیمهٔ اول آن فوتبال دومی از ۳ تایی که هرشب برگزار می‌شود، طول کشید، ولی وقتی دیدم رختخوابهایمان کمی با فاصله از هم پهن شده‌اند، از ناحیهٔ شم زنانه احساس خطر کردم؛ و مجبور شدم از تدابیر ابزاری استفاده کنم! لباس‌هایم را کمی تا قسمتی تغییر دادم و بعد از اینکه یک نیم دور الکی آن وسط‌ها زدم، توسط شکارچی اعظم خانه‌مان شکار شدم...........!
و ما جمعهٔ خیلی قشنگی را کنار هم گذراندیم، انگار که اصلاً هیچ پنجشنبه‌ای در کار نبوده!
- شنبه ۳۱ خرداد ۹۳ , ۰۹:۴۷
- ادامه مطلب
