داریم با هم زندگی می‌کنیم، برای مدتی چند. در این روزهای زیبای پیشوازیِ مهرِ مهربان، آرامیم. آرام و خوش. شکرِ بزرگی او.
خنک آن دم که نشینیــــــم در ایوان من و تو
به دو نقش و به دو صورت به یکی جان من و تو
داد بـــــاغ و دم مرغـــان بدهد آب حیــــــات
آن زمـــــانی که درآییــــــم به بستـــان من و تو
اختــــــــران فلک آینـــــــد به نظــــاره مـــــا
مـــه خود را بنمـــاییــــــم بدیشـــــــان من و تو
من و تو بی من و تو جمع شویم از سر ذوق
خوش و فــــــــارغ ز خرافات پریشــــان من و تو
طوطیـــان فلکــــی جمله شکرخــــوار شوند
در مقــــــــامی که بخنـــدیم بدان سان من و تو
این عجبتر که من و تو به یکی کنـــج این جا
هم در این دم به عراقیــــــم و خراسان من و تو
به یکـی نقش بر این خاک و بر آن نقش دگر
* دیوان شمس
* دیوان شمس
در بهشت ابـــــــدی و شکــرستـــــان من و تو
- شنبه ۱۵ شهریور ۹۳ , ۰۷:۲۶
- ادامه مطلب
