اتاقی برای دو نفر

دیشب خیلی اتفاقی بین تصنیف‌های قدیمی شجریان، طلوع محمد را شنیدم. با این چند خط پایانی‌اش حالم عجیب متغیر شد:

«...

کجایی ای عرب ای ساربان پیر صحرایی؟!

کجایی ای بیابانگرد روشن رای بطحایی؟!

که اینک بر فراز چرخ، یابی نام "احمد" را

و در هر موج بینی اوج گلبانگ "محمد" را

"محمد" زنده و جاوید خواهد ماند

"محمد" تا ابد تابنده چون خورشید خواهد ماند

جهانی نیک می داند -

که نامی همچو نام پاک "پیغمبر" موید نیست

و مردی زیر این آسمان همتای "احمد" نیست

زمین ویرانه باد و سرنگون باد‌ آسمان پیر -

اگر بینیم روزی در جهان نام "محمد" نیست...»

شعر از مهدی سهیلی‌ست. توصیه می‌کنم کاملش را بخوانید یا فایل صوتی آن را بشنوید.