خیلی بی‌قرارم... بی‌قرار... رفتن نزدیک است و من نمی‌دانم خانه کجاست؟
- يكشنبه ۱۲ بهمن ۹۳ , ۰۷:۴۲
یاسی
۱۳ بهمن ۹۳ , ۱۱:۱۳
ای جانم درک میکنمت عزیزدلم. عادت میکنی. شاید یکمی افسرده هم بشی اولش. من یکمی افسرده شدم. بعدم همش فکر میکردم مامان و بابام پیر شدن غصه میخوردم و البته راهمم دور بود و هربار که میرفتم و میومدم گریه میکردم. سخت بود اما عادت کردم :) الان یه بادمجون بمی شدم :/
۱۳ بهمن ۹۳ , ۱۱:۱۳
ای جانم درک میکنمت عزیزدلم. عادت میکنی. شاید یکمی افسرده هم بشی اولش. من یکمی افسرده شدم. بعدم همش فکر میکردم مامان و بابام پیر شدن غصه میخوردم و البته راهمم دور بود و هربار که میرفتم و میومدم گریه میکردم. سخت بود اما عادت کردم :) الان یه بادمجون بمی شدم :/
نیلوفر فروتن
۱۳ بهمن ۹۳ , ۱۲:۴۸
۱۳ بهمن ۹۳ , ۱۲:۴۸
وبلاگ ما بعد از چندی بروز شد.
چیز هایی که شاید تا به حال نخوانده باشید+ دو عکس متفاوت و باور نکردنی
به ما سری بزنید.
سید حسین
۱۶ بهمن ۹۳ , ۱۵:۵۱
خانه آنجاست که دل در گرو اوست
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ
سلام
براتون آرزوی موفقیت میکنم
۱۶ بهمن ۹۳ , ۱۵:۵۱
خانه آنجاست که دل در گرو اوست
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ
سلام
براتون آرزوی موفقیت میکنم
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
از مهر ۹۸ به اتاقی برای چهار نفر تغییر یافت.
پیوندها- غیر از بلاگی‌ها
پیوندهای روزانه