مدام متوجه این موضوع می‌شوم که هیچ‌کس ظرفیت زیاده تحویل گرفتن را ندارد. حتی عزیزترین اعضای خانواده، حتی دوستان، و حتی اساتید! ما هرچه این استاد راهنمای گرامی‌مان را بیشتر مورد احترام قرار دادیم بیشتر طاقچه‌بالایمان گذاشت، و هر چه کمتر ابراز ارادت و شاگردی کردیم، بیشتر برایمان وقت و حوصله به خرج داد و همراهمان شد. در خودمان هم می‌بینیم البته چنین ظرفیت اندکی را گاهاً. خداوندا از قدر بی‌حساب خودت توسعه‌مان ببخش. باشد خودمان را گم نکنیم. آمین.
- يكشنبه ۱۵ آذر ۹۴ , ۱۳:۲۵
