چه سبکی‌ای بود در گفتن «دوستت ندارم.» که وقتی گفتم، بند بند وجودم از خشم و گلایه و غم رها شد. و چه ماتمی بود در شنیدنش؟ هیچ. رهایی. رهایی.
- دوشنبه ۱۴ دی ۹۴ , ۰۸:۵۵
مریم ...
۱۴ دی ۹۴ , ۱۰:۵۸
چند سالی هم هست که شیوه زندگی من همینه، دوست داشتن کسایی که لایقشن بدون فکر کردن به اینکه چه نسبتی باهام دارن و چند ساله باهاشون دوستم.
۱۴ دی ۹۴ , ۱۰:۵۸
چند سالی هم هست که شیوه زندگی من همینه، دوست داشتن کسایی که لایقشن بدون فکر کردن به اینکه چه نسبتی باهام دارن و چند ساله باهاشون دوستم.
کسانی هم که منو دوست ندارن یا دلشون نمیخواد توزندگی من باشن قربون دستشون در رو هم پشت سرشون ببندن.
واقعا احساس رهایی بیشتری داره.
نسترن
۱۴ دی ۹۴ , ۲۳:۵۱
واقعا
همونقدر که دوستت دارم ها باید گفته بشن دوستت ندارم ها هم باید گفته بشن و چه لذتی داره اون رهایی...
۱۴ دی ۹۴ , ۲۳:۵۱
واقعا
همونقدر که دوستت دارم ها باید گفته بشن دوستت ندارم ها هم باید گفته بشن و چه لذتی داره اون رهایی...
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
از مهر ۹۸ به اتاقی برای چهار نفر تغییر یافت.
پیوندها- غیر از بلاگی‌ها
پیوندهای روزانه