اتاقی برای دو نفر

ممنون عزیزم

چقدر خوب که نوشته هام به دلت نشسته. اما بنویس. ما رو بی نصیب نذار.

من همون اوایل به همسرم گفتم وبلاگ دارم و مینویسم. اون هم بخاطر آرامش و راحتی من، نخواست که آدرس وبلاگم رو داشته باشه. و البته حالا مدتهاست که من اون وبلاگ قبلی رو که خیلیها ازش باخبر بودن بستم و در اینجا بدون نام و نشان مینویسم. همسرم هم اطلاعی نداره؛ چون نظرش رو دراینباره میدونستم و دیگه ضرورتی ندیدم که حتما در جریانش بذارم.

خوندن شما برای من عزیز بود. 

من در حال حاضر بیرون از منزل کار نمی‌کنم و به شخصه می‌تونم کار خونه و درسم رو مدیریت کنم و با هم پیش ببرم. این رو کاملا وظیفه خودم میدونم. چون همسرم هم بیرون از خونه کار می‌کنه و هم دانشجوئه. می‌بینید دو کفه تقریباً برابری می‌کنه. اما اگه من مشغول به کار بشم، باز شرایط تغییر می‌کنه و مسلماً انتظار همکاری بیشتری از همسرم در امور خونه دارم. حتی این وضعیت هم با مشارکت یا عدم مشارکت من در تامین مخارج خونه بواسطه شغل و درآمدم باز متفاوت خواهد بود. می‌بینی عزیزم، اصلاً نمیشه یک نظر کلی داد. اما تفاهم، گفتگو و درک دو طرف می‌تونه تمام مسائل زندگی رو واقعا ساده کنه.