«دیگری» از سر خیرخواهی می‌گوید تو نقاش نیستی. تو معماری. نقاشی هم به عنوان یک حرفه جانبی.
من که نمی‌پرسم چرا؟ و نمی‌فهمم این گفته به معنای تعریف است یا انتقاد. فقط توی سرم می‌چرخد که «دیگری» چطور به خودش حق می‌دهد درباره من این‌طور ساده و سرسری قضاوت کند. چطور قدرت پنهانی زبان را نادیده می‌گیرد و ذهن مرا به هرج و مرج می‌کشاند؟
ای همه دیگرانی که درباره (با) دوست، همسر، فرزند، پدر و مادر حرف می‌زنید، مقایسه و طبقه بندی و پیش‌بینی می‌کنید، و می‌خواهید نیاز ناشی از نگرانی خود را با برچسب زدن به استعداد او و پیش‌بینی آینده‌اش فرو بنشانید، کمی فکر کنید. این بار بیهوده را بر دوش آدم‌های اطرافتان نگذارید.
- يكشنبه ۹ مرداد ۰۱ , ۱۸:۲۳
