تا اینجا هدایای خیلی از مناسبت ها را با صنایع دستی خودم پوشش داده ام. به طور مثال برای تولد مادر همسر و ولیمه ی خاله؛ تابلوی آبرنگ کار خودم، برای سالگرد آشنایی؛ دستبند بافت کار خودم، هدیه ی زمستانه به همسر؛ شال گردن بافته ی خودم، برای روز مادر؛ کیف چرمی رو دوشی دوخته شده توسط خودم. به این فهرست کارت پستال های متنوع دست ساز، رومیزی های روبان دوزی شده، استکان های کمرباریک نقاشی شده با ویترای، و... را هم می شود اضافه کرد.
یک طوری شده که به قول همسر به مرحله ی خودکفایی خیلی نزدیک شده ایم.
کار اخیرم هم که درست کردن تسبیح عقیق برای همسر بود که بعلاوه ی یک عکس شاسی شده از خودش، روز مرد تقدیمش می کنم. اما... دو عدد کیف پول مردانه ی چرم هم در دست دوخت است که برای روز پدر به باباها اهدا می کنیم.
نکته ی تماشایی اش اینجاست که پول خریدن همه ی این هدایا در مناسبت های مختلف که به مدد دستان پرتلاش اینجانب، صرفه جویی شده، با کلی ابراز احساس غرور و افتخار، از جیب همسر به جیب بنده جاری می شوند!
به همسر می گفتم:"خوبه دیگه تو کوچه پول خرج نمی کنی!" می گفت:" آره، به جاش تو خونه پول خرج می کنم! بهترم هست!" بعد کلی خندیدیم و...
- چهارشنبه ۱۷ ارديبهشت ۹۳ , ۱۸:۵۷
