اتاقی برای دو نفر

جایی برای حرف های امروز، که دیروز و فردا تکرار نمی شوند.

جمعه در گوشه

من عاشق کُنج هام. عاشق گوشه ها. گوشه های تنها و ساکت و کور. بعد از 25 سال زندگی در یک خانه و یک اتاق، به تازگی یک گوشه ی دنج جدید برای خودم پیدا کرده ام. با لپ تاپم فرو می رویم در آن، آرام و بی صدا، کتابهایی که برای پژوهش "تمـ.ثیل و معمـ.اری اسـ.لا.می" عکس برداری کرده ام، خلاصه می کنیم... آخ حال خوبی ست...
مریم
۲۶ ارديبهشت ۹۳ , ۲۰:۵۶
گوشه های دنج مثل گوشه های موسیقی هر کدوم  نوای خاص خودشونو دارن.
گوشه هات همیشه خوش نوا 

پاسخ :

مرسی مرررریم. عجب قشنگ مینویسی :*
توکا
۲۶ ارديبهشت ۹۳ , ۲۰:۵۷
خوش بگذره

پاسخ :

مرسی توکا جان. حضورت برام دوست داشتنیه
سپینود
۲۷ ارديبهشت ۹۳ , ۰۸:۰۲

به نظر من حتی گوشه های دنج و راحت هم جمعه که میشه بوی دلتنگی می دن .

گوشه گوشه قلب و روح و خانه ات همیشه سبز .

پاسخ :

خب... یه کمی دلتنگی هم بود... ولی با صفا بود...
کاف
۲۷ ارديبهشت ۹۳ , ۱۰:۱۷
حالا من برعکس. اصلا با گوشه ها میونه ای ندارم..موقع درس یا کار باید یه فضای بزرگ رو اشغال کنم..یعنی اتاق برام کمه..جلوی تلویزیونو ترجیح میدم:)))

پاسخ :

جالبه... پس مثل من انزوا طلب نیستی :)
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی
Designed By Erfan Powered by Bayan