جایی برای حرف های امروز، که دیروز و فردا تکرار نمی شوند.
دلش تنگ شده. از کجا میفهمم؟ از این که آخر هر تماسمان می‌پرسد «کِی بیام خونتون؟!»
آن جمله را نمی‌گوید. آن جمله را که دوست دارم با لحنِ دل‌ریختگی‌اش بشنوم. آن جملهٔ تشنه و تب‌دار. آن را نمی‌گوید، ولی مهربان است. فرشته‌گون مهربان است.
انقد خوشم میاد از این پست های عاشقانه ات .
خیلی رنگ و بوی خوبی دارن .
حال زندگی به آدم میدن .
دوست دارم حنا ! حس هات رو خیلی دوست دارم .
خیلی با احساسی .
خوب می نویسی . خوووووووووووبببببببب .
نمی دونم چطور حسم رو توصیف کنم .
از این جور عشق هایی که ذره ذره ایجاد می شن خیلی خوشم میاد .
فقط بگم کیف می کنم می خونمت .
حنا من رمز پست قبلی رو ندارم .
راستی چرا وقتی کامنت ها رو تایید می کنی اسم هامون نمی افته بالاش ؟
