اینکه اینقدر حال من بر احوالات شما موثر است، مسئولیت زیادی برایم ایجاد می‌کند. تو را که برخلاف خواسته من اما با توانی که تازه کسبش کرده‌ای و بخاطرش هیجان‌زده‌ای، مدام سینه خیز می‌آیی وسط آشپزخانه؛ تحسین و تشویق می‌کنم. یا به بازی درآوردن‌های همیشگی خواهرت وسط غذا، هیچ گله‌ای نمی‌کنم؛ می‌دانم که تف کردن و بیرون ریختن غذا، یا سر و صدا درآوردن و سرسری‌هایش وسط غذا، دهان کجی به من نیست؛ بلکه امتحان مهارت‌هایی ست که تازه و کم‌کم می‌آموزد. من که عصبانی نشوم، من که داد نزنم، بابا هم عصبانی نمی‌شود. من که به هر مناسبت عشقم را تقدیم وجود عزیزتان کنم، به دیگران هم می‌فهمانم بچه‌های من سزاوار دریافت محبت‌اند. اینطور است که حال من کیفیت جهان پیرامون مرا رقم می‌زند.
- چهارشنبه ۱۱ تیر ۹۹ , ۱۰:۲۳
