اتاقی برای دو نفر

چند روز پیش بدجوری شکستیم. بلند و صدادار... ولی زود جوش خوردیم. به وجود آمدن جراحت گاهی خارج از ارادهٔ آدمی‌ست ولی همین‌که رابطهٔ زخم دیده‌مان دوباره جوش می‌خورد، رفته رفته آثار جراحتش از بین می‌رود و به همان شکل اولیه برمی‌گردد؛ یعنی همهٔ اعضا دارند کارشان را درست و به‌ شایستگی انجام می‌دهند و این جای شکر فراوان دارد.

داریم با هم زندگی می‌کنیم، برای مدتی چند. در این روزهای زیبای پیشوازیِ مهرِ مهربان، آرامیم. آرام و خوش. شکرِ بزرگی او.

زندگی خیلی کوتاه است

قوانین را کنار بگذار
بدی ها را ببخش
آهسته و طولانی ببوس
یک عاشقِ واقعی باش
تا می توانی بخند

و هیچ وقت از چیزی که بر روی لبانت خنده نشانده
پشیمان نشو

(مارک تواین، ترجمهٔ بهنود فرازمند)

کسی که همهٔ زندگی‌اش از خوردن شیر متنفر بوده است و تن به خوردن هیچ یک از ترکیبات متنوع‌اش هم نداده، این روزها تصمیم گرفته، شیر کاکائو را امتحان کند. روزی یک بطری کوچک. از بس که از درد گردن، زانو و مفاصل با هر حرکت یا جابجایی رنج برده است. بدی‌اش این‌ است که شیرکاکائو همیشه این منشنِ سردِ مایوس کننده را به آدم می‌دهد که داری کار بیهوده‌ای می‌کنی، معده‌ات را خسته نکن!

شهروند مسئولی شده‌ام. از سرِ بی‌اعصابی به مغازه‌دارهایی که شلنگ آب را وسط پیاده‌روی جلوی دکانشان وِل داده‌اند، می‌پرم! عجب آدم خوبی هستم، وقتی حالم از همه چیز زندگی بد است! یارو می‌گوید آب چاه است. رو ترش می‌کنم که فرقی نمی‌کند، در هر صورت اشتباه است! من چه‌م شده است؟ من که عارم می‌آمد با مهندس‌های سر ساختمان دهان به دهان شوم، حالا به این مردک کریه حرف ناشنو چه دارم می‌گویم؟ خودم می‌دانم همه‌اش از بی‌اعصابی‌ست. از این اوضاع نابسامان زندگی. طرف چرا باید تمام ارتفاع چالهٔ آسانسور را یک‌سره سقوط کند و به همین سادگی بمیرد؟ چرا یک تکنسین تاسیسات، ایمنی حداقلی در ساختمان در حال ساخت ندارد؟ بی‌اعصابم. از اداهای مستاجرمان که هر بهانه‌ای می‌آورد برای اینکه بعد از ۵ سال هم از آپارتمان کوچک ما اسباب نکشد. بی‌اعصابم از خدای خوبی که عاشقش هستم، ولی شکر بزرگی‌اش، هرچه سنگ است برای پای لنگ است. به خدا چه مربوط. به آن یارو که آب را ول داده است چه مربوط؟ مملکت خشک است؟ یک‌هو یادشان افتاده؟ گذاشته‌اند آب سد کرج به سطح لجن‌زارش برسد، بعد یادشان بیفتد؟!

به من چه اصلاً که شیر آب را همیشه کم باز بگذارم و برای شستن هر ظرفی، هی باز و بسته‌اش کنم؟‌ اه. حوصله ندارم. حالم بد است. اصلاً همهٔ عالم مرا این‌طور ببینند که دلم برای یک دخترک ۱۲ ساله که عاشق پدرش بوده و مظلومانه بی‌پدر شده، خون است و ۵ روز است دارم در خودم هوار هوار می‌کنم. اصلاً همهٔ عالم مرا در اوج بی‌جنبگی‌ام ببینند و باورم کنند. حوصله ندارم. آب را ول ندهید وسط آسفالت خیابان لطفا. زنی که می‌گذرد مستعد است چشمانتان را از کاسه در بیاورد!