جایی برای حرف های امروز، که دیروز و فردا تکرار نمی شوند.
کیف پولهایی که برای پدرها دوخته بودم را تحویل همسر دادم، بعد از کلی به به و چه چه دست کرده توی جیب کتش و کیفش را در آورده که: «خُب... اجرت کارگر را باید تا عرقش خشک نشده، پرداخت!» اعتراض کردم که من کارگر نیستم، هنرمندم!
گفت: «پس مشمول این حدیث نمی شی!» و کیفش را در جیبش گذاشت. گفتم: «اِ! من مشمول اون حدیثی میشم که گفته: اجرت هنرمند رو باید دو برابر داد، تا با یه فکر بی دغدغه و راحت، هنرش رو گسترش بده!»
به خواست بانوی زن و بوسه عکس چند تا از صنایع دستی خودمو اینجا براتون میذارم!
عکس کیف پولی که قراره به پدر همسر هدیه داده بشه. باکسش هم خودم درست کردم، البته خیلی بسرعت! پس با ایده آلم فاصله داره. اینم عکس باز کیف پول ها. اونی که جا عکسیش با حجابه و روش شبدر داره، مال خودمه، چون روی عکس حضرت همسر غیرت دارم، اینجوری درست کردم!
فقط مواقع دلتنگی، حجابشو برمیدارم و یواشکی تماشاش میکنم!
اون دو تا دستبندم خودم درست کردم. چون به سنگ علاقه دارم، سنگ ریسه ای میخرم، در رنگای مختلف. برای خودم زیورآلات تولید میکنم! اون آبیه، عقیقه.
اینم عکس کیفی که برای روز مادر دوختم. اینم پشتش. اینم از کنار...
فعلاً عکس از تابلوهام ندارم. عکس دستبندی که برای همسر بافته بودمم، ندارم. ولی این دو تا رو قبلاً بافته بودم و به دوستام هدیه دادم.
کشف امروز من این است که وقتی به همسرم می گویم «خسته ای؟» یا «خسته نباشی» و او همیشه پاسخ می دهد «نه» یا «خسته نیستم»؛ او در واقع خسته است، ولی نمی خواهد بگوید!
